الگوی مقاومت به گروه های مختلف آنتی-بیوتیکی در جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی در دو بیمارستان در تهران

مقدمه و هدف: افزایش جهانی مقاومت به آنتی بیوتیک ها در جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی از چندین کشور گزارش شده است؛ اما شیوع واقعی آن در ایران، کمتر شناخته شده است. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی مقاومت به آنتی بیوتیک های مختلف در جدایه های اسینتوباکتر بومانی جداشده از بیماران در دو بیمارستان شهر تهران در سال 1392 به منظور کمک در انتخاب آنتی بیوتیک ها در درمان تجربی عفونت با این جدایه ها بود. مواد و روش ها: از روش دیسک دیفیوژن، براساس دستورالعمل clsi برای تعیین فراوانی مقاومت به هجده آنتی بیوتیک از هشت گروه مختلف (آمینوگلیکوزیدها، کارباپنم ها، سفالوسپورین ها، پنی سیلین ها- مهارکننده های بتالاکتاماز، پنی سیلین های ضدسودوموناسی- مهارکننده های بتالاکتاماز، فلوروکینولون ها، ممانعت کننده های مسیر فولات و تتراسایکلین ها) در 106 جدایه بالینی اسینتوباکتر بومانی استفاده شد. نتایج: فراوانی مقاومت به آنتی بیوتیک ها در جدایه های اسینتوباکتر بومانی به این صورت بود: «سفوتاکسیم 99%، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، سفپیم، سفتازیدیم، تیکارسیلین- کلاولانیک اسید، مروپنم و تری متوپریم- سولفامتوکسازول 1/98%، تتراسایکلین 4/97%، لووفلوکساسین و پیپراسیلین- تازوباکتام 2/97%، آمیکاسین، ایمی پنم 1/97%، جنتامایسین 6/89%، آمپی سیلین- سولباکتام 83%، توبرامایسین 4/77%، داکسی سایکلین 4/60% و مینوسایکلین 9/50%». همه جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی مورد مطالعه، دارای مقاومت چنددارویی (مقاومت به دست کم، یک آنتی بیوتیک در سه گروه یا بیشتر) بودند و برخی از الگوهای مقاومت، به طور شایـع تری دیده می شدند. نتیجه گیری: تواتر بالای مقاومت آنتی بیوتیکی نشان داده شده در جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی در ایران، پایش اپیدمیولوژیک حساسیت این باکتری ها را ضروری می سازد.